Tekirdağ’ın Ferhadanlı Mahallesi’nde yaşayan 66 yaşındaki Zeynep Günay Tekin, 47 yıldır arıcılık yapıyor.
Henüz 19 yaşındayken kayınpederinin yanında arılarla tanışan Tekin, vakitle bu işe ilgi duymaya başladı.
Tecrübe kazandıkça kovan sayısını artıran ve arıcılığı mesleğe dönüştüren Tekin, neredeyse tüm gününü arıların içinde geçiriyor.
“Akşam ezanına kadar arılarla uğraşıyorum”
Kovanların bakımının yanı sıra polen toplayan ve oğul takibi yapan Tekin, AA muhabirine, arıcılığa duyduğu bağlılığı anlattı.
Üç çocuk annesi olan ve eşini kaybeden Tekin, “Kayınbabamdan kaldı arıcılık. Sonra bir müddet orta verdik, torun büyüttük. Lakin sonra yeniden döndüm arıların yanına. Sabah erkenden mesai başlıyor. Akşam ezanına kadar arılarla uğraşıyorum. O kadar seviyorum ki arılar benim bir kesimim oldu.” dedi.
“Severek yapılan bir iş bu”
Arılardan korkmadığını belirten Tekin, birden fazla vakit maskesiz çalıştığını ve arı sokmalarına karşın üzülmesinin tek nedeninin arının ölmesi olduğunu lisana getirdi.
“Boş durmayı sevmem, vaktin nasıl geçtiğini anlamıyorum” diyen Tekin, şöyle konuştu:
“Arıların içine girdiğimde çok memnun oluyorum. O kadar memnunum ki arıcılık benim bir modülüm olmuş. Severek yapılan bir iş bu. Her kovanı tanıyorum, hangisinde ana arı var, hangisi kaç yıllık bilirim. Allah ömür verdikçe çocuklarıma takviye olmaya devam edeceğim. Arıcılık anlatılmaz bir his. Arıların içine girdiğinde kendini kaybediyorsun. Yemek yemeyi bile unutuyorum.”