Diyarbakır’da yaşayan görme engelli Deniz çifti, iki çocuklarını zorluklara karşın sevgiyle büyütüyor.
Göz tansiyonu nedeniyle yüzde 70 görebilen 40 yaşındaki Gurbet Deniz, 2012’de enfeksiyon nedeniyle görme yetisini büsbütün kaybetti.
Deniz, 6 yıl evvel Altı Nokta Körler Derneği Diyarbakır Şubesinde tanıştığı yüzde 90 görme engelli 37 yaşındaki Halis Deniz ile hayatını birleştirdi.
Evlendikten sonra Bismil ilçesine yerleşen çift, 4 yıl evvel Çınar, bir ay evvel de Toprak ismini verdikleri oğullarını kucaklarına aldı.
Deniz çiftinin hayatına çocukları adeta ışık oldu.
“Çınar’ı büyüttükten sonra bana bir öz itimat geldi”
Gurbet Deniz, AA muhabirine, görme yetisini kaybetmeden evvel göz tansiyonu rahatsızlığının olduğunu ve yüzde 70 görebildiğini söyledi.
Özel bir hastanede 2012 yılında hasta bakım işçisi olarak çalıştığı sırada gözlerinin enfeksiyon kaptığını ve görme yetisini büsbütün kaybettiğini belirten Deniz, bu nedenle bir yıl boyunca konuta kapandığını ve hiç kimseyle görüşmediğini anlattı.
“Bir sabah uyandım, hayatın bu türlü devam edemeyeceğini düşündüm ve ayaklanmaya karar verdim.” sözünü kullanan Deniz, daha sonra Altı Nokta Körler Derneği Diyarbakır Şube Başkanı Mehmet Akif Karakaş’ın yönlendirmesiyle Ankara’nın Yenimahalle ilçesindeki bir rehabilitasyon merkezinde temel muhtaçlık, santral ve bilgisayar eğitimi aldığını kaydetti.
O periyotta yeni hayatına adapte olmak için çabaladığını lisana getiren Deniz, “Artık eski Gurbet öldü, her şeye baştan başladım. Parmaklarla okumaya, roman dinlemeye başladım. Görerek yaptığım işleri artık dokunarak yaptım.” dedi.
Daha sonra dernekte tanıştığı Halis ile evlenmeye karar verdiklerini ancak bu kararlarına ailelerinin evvel karşı çıktığını belirten Deniz, şöyle devam etti:
“İkimiz de görme engelli olduğumuz için evlenmemizi istemediler. Savaşı biz kazandık. Eşimle çocuk sahibi olmak istiyorduk. Hamilelik dönemimde ‘Çocuğum benden çekinir mi, benden korkar mı yahut benden utanır mı?’ üzere kaygılarım vardı. Şu an Çınar ile aramız çok güzel. Çocuk büyütmek sıkıntı olsa da hoş. Annelik o kadar hoş bir his ki bence insan her şeye katlanmalı. En çok arzuladığım şey, annelikti. Çınar’ı birinci kucağıma aldığımda o duyguyu tattım. Güya görme engelimi unutmuş, hayata ahenk sağlamıştım. Birinci periyotta bir yakınımdan takviye aldım. Başta çocuğumun altını değiştirebilecek miyim korkusu vardı. Korktuğum üzere olmadı. Bir görme engelli rahatlıkla anne olabilir, çocuğunu giydirebilir, karnını doyurabilir, altını değiştirebilir, başını yıkayabilir. Çınar’ı büyüttükten sonra bana bir öz itimat geldi. Çınar’a kardeş gelsin diye ikinci kere anne oldum, çok hoş bir his.”
Deniz, çocuklarının yüzünü görmeyi çok istediğini belirterek, bu hasretini onlara dokunarak ve onları öperek gidermeye çalıştığını anlattı.
Çocuklarını sevgiyle büyüttüklerini belirten Deniz, “Görememek beni üzüyor lakin dokunmak da artık bana yetiyor. Gündüz konut işleri ve çocuklarla ilgileniyorum. Akşam eşim gelince o da bana yardımcı oluyor. Bazen mesken paklığını akşam birlikte yapıyoruz.” sözlerini kullandı.
Tıbbi dokümantasyon ve sekreterlik programından mezun olduğunu belirten Deniz, açıktan eğitim gördüğü Atatürk Üniversitesi Toplumsal Hizmetler Kısmında 2. sınıf öğrencisi olduğunu kaydetti.
“Zorlukları var lakin sevgi olunca katlanabiliyorsun”
Halis Deniz de ilahiyat ve bilgisayar programcılığı ön lisans programlarından mezun olduğunu, bir kamu kurumunda vazife yaptığını söyledi.
Görme pürüzünün doğuştan olduğunu lisana getiren Deniz, sağ gözüyle yalnızca ışığı algılayabildiğini, sol gözüyle de yüzde 10 civarında görebildiğini belirtti.
Eşiyle evliliğin zorluklarını sevgiyle aşmaya çalıştıklarını tabir eden Deniz, şunları kaydetti:
“Bir çocuğumuz varken ikinci çocuğumuz da oldu. Zorlukları var lakin sevgi olunca katlanabiliyorsun. Çocuk büyütmek sıkıntı, bir o kadar da hoş. Eşimle birlikte onları büyütmeye çalışıyoruz. Ben zoru başardım, eşim zorun zorunu başardı zira ben biraz görüyorum ancak eşim hiç görmüyor.”